МУСТА зураач Э.Цолмонбат "Хар сүлд" 132х145



СҮҮЛЧИЙН ГАНЦ ЭРВЭЭХЭЙН ХҮСЭЛ

Бээрсэн эрвээхэй дэнгийн гэрэл тойрон ниснэ
Хатсан навч шиг түүний далавч цуцсан биеэ дааж ядан
Дахиад нэг ч цэцгийн дэлбээг илэн таалах хүсэл түүнд үгүй
Хүсэл зориг нь далайн зүг тэмүүлэвч
Чичирсэн далавчаа дулаацуулах бодолдоо хорогдоно...
Үзэн ядалт саяхан зүрхэнд нь бугшиж байсан
Одоо зүүд шиг хоосон...
Цэцгийн баланд согтчихоод
Тэнгэрийн амьдралаа үгүйлэх мэт
Уйтгартайгаар далайн эргийн наран шарлагын газрыг зүүдлэнэ
Цаг хугацаа царцанги зүрхтэй адил санагдана...
Гэрэл тийш тэмүүлсэн эрвээхэйн далавчны
Анирлах чимээ далайн зүг шуурга адил тарж
Гүн харанхуйн нойрыг сэргээнэ
Орчлон ертөнцөд түүний далавчны чимээнээс өөр аниргүй...
Далайн эрэг дээр наранд биеэ шарах гоо бүсгүй ч алга
Нар ч алга...
Бяцхан дэнгийн гэрэлд зүрхээн дулаацуулах
Эцсийн хүсэлдээ хөтлөгдөн
Сүүлчийн ганц тойргоо хийлээ
Энэ түүний хүсэл...

“Эрх чөлөө – Миний сүүдэр” номноос