Pages

05 October 2011

Энэ их эртний явдал юмаа. Их бага л байсандаг би.

Дээшээ доошоо хаашаа ч үл хөдлөх цонхны цаана нэлийсэн цэлгэр тал үргэлжилнэ. Нүднээ зам дагуу цуврах шонгийн модноос өөр танил дотно санагдах юу ч эс таарах агаад арын суудалд ая тухгүй яваа нусгай бацаан өөрөө өөрийгөө сатааруулан цонхоор гөлрөхөөс өөр юмгүй. Зам ханьсаж нэг ойртож нэг холдоод л тэгсэнээ гүвээ даваад тэртээ алс өөр зүг нүүр бууруулан зам салж одох өндөр хүчдэлийн шугам мод л аян замын турш миний сэтгэлийг зугаацуулсансан.

Одоо бодход. Нийслэл хотын зүг давхих УАЗ-469 намар цагийн натюрмортыг уртааш нь цуу татаад однуу даа гэлтэй тоос татуулан одоо биз.

Анд минь ээ... Амьдрал гэдэг ердөөсөө мөнөөх л аян зам маань юм байна. Гэртээ хурдан харихыг мөрөөсөж суугаа бяцхан жаал би дүрээрээ одоо хүртэл арын суудалд өөрөө өөрийгөө сатааруулан суусаар, явсаар аялж л байгаа аж.

Гагцхүү чи бидэн зам нийлэн холдож бас ханьсан хөтлөлцөх хүчдэлийн шугам, хээрийн зам аж. Амьдралын нугачаа он жилүүдийн гүвээ биднийг ойртуулж холдууллаа чиг алсдаа хот хүрээ хоёул орохтой ижил бидний хүсэл зорилго адил билээ анд минь.

Алдаа нь хүртэл чимэг болж явсан гал халуун залуу насны анд минь. Лхамсүрэнжавын Ганзул анд минь. Надаа зориулж бичсэн шүлгийг чинь авлаа. Удахгүй нэг гүвээ даваад чи бидэн дахин зам ханьсан нийлэх болноо анд минь.

Энэ аяншиж туйлдмаар амьдралд гишгэсэн мөрөө харж урагшлаагүйгээрээ өөрөө өөрийнхөөрөө үлдэж чадсан анд минь чиний шүлгийг би дур мэдэн дэлгэвэй...




***
Навчны судлаар цаг хугацаа лугшиж
Намрыг зарлачихаад тэнгэр рүү одоод
Маргааш нь цасан дээр миний мөрөөр үргэлжлэнэ

Цасан дээр миний бичсэн цаг хугацааг
Хаврын шувууд зууж ниссээр
Ахиад л навчинд хүргэж өгнө...

2011 он
***


Хөндүүрлэл

Энэ сайр нэгэн цагт
Тэнгэрийг багтааж давалгаалсан
Хөв хөх нуур байсныг
Хэлэх хүн үгүй ч
Шувуудын нүднээс бөмбөрсөн
Үгүйлэхийн гунигаас амтагдана

Энэ сайр нэгэн цагт
Энхрийг тольдуулж гэгэлзүүлсэн
Эгэлгүй тунгалаг нуур байсныг
Мэдэх хүн үгүй ч
Чулууг нь үнэрлээд буцах
Согооны харцнаас тунарна

Энэ сайр нэгэн цагт
Эр сэтгэл гандаж холоос ирэхийн цагт
Эргээ халин угтдаг ээж нуур байсныг
Санах хүн үгүй ч
Нутагаа тэмцэх хүлгийн
Сувдан хөлснөөс мэдрэгдэнэ


Энэ сайр хэзээ ч
Эргэж мэлтрэн долгиотох
Нуур болохгүй гэдгийг
Магадлах нэгэн үгүй ч
Газрын элэг эмтэлсэн
Хүний л зүрхнээс сонсогдоно

2011 он
***

Ганцаардал

Миний хайртай ганцаардал
Надтай хөтлөлцөөд алхна
Уушийн ширээнд ганцаардалтайгаа
Урьдын гунигаа хуваалцахаар
Бодол сэтгэл хоёроо дэлгээд
Уйтгар шаналал хоёроо нөмрөөд
Тулаанд ялагдсан цэрэг шиг
Тун ч өрөвдмөөр суудаг би
Ууж халамцаад ирэхийн цагт
Уйтгарт ганцаардлаасаа оргоод би
Хэн нэгэн андаа зорихдоо
Хэлгүй сартай амьдралаа хуваалцдаг...

2011 он

***
Яруу найрагч анд Г.Сүхзоригт

Эх оронч анд минь чи
Эх орондоо ирэх хэзээ вэ?
Эзгүйд чинь сэтгэл хааяа
Эх орончгүй эх орон шиг л болном
Чиний өссөн “Дөчин мянгатын гудамж”-ны
Охидтой болздог улиасыг өнөө өглөө
Чиний өссөн дөчин мянгатын
Хот тохижуулагчид ачаад явчихсан
Чиний амьдардаг “Төмөр замчдын гудамж”-ны
Найзууддаа зорьдог зам дээр
Чиний таньдаг “хөрөнгөтнүүд”
Маш өндөр байшин барьсан
Чиний миний мэддэг андууд
Чамайг дуурайн “зугаацахаар мордсон”
Чиний миний сайн найзууд
Эргэж ирээд танихаа больж байна
Эх оронч анд минь чи
Эх орондоо ирэх хэзээ вэ?
Эсвэл анд нь очих уу?
Эх орноо тэгээд яах вэ?!..

2011 он

1 comments:

Б.Баясгалан said...

Ganzul nairagchiig gadaad solongos ruu odohoos omno ugtaj ta irsen ni deer shuu!