Pages

27 August 2010

Намайг яруу найрагт дурлаж зүрх сэтгэлээ өгөн цаас цоохорлодог болоход минь цөөн бус яруу найрагчдийн олон сайхан найраг, шүлэг нөлөөлсөн. Сэтгэл зүй болоод хүсэл мөрөөдөлд маань нөлөөлсөн эдгээр олон хүчин зүйлсийг нэг бүрчлэн тоочих арга үгүй билээ. Ямартаа ч ертөнцийн хоног өдөр элээх тусам эдгээр хүчин зүйлсийн тоо болоод надад нөлөөлөх хүчин чадлын үелзэл өсөн нэмэгдэх нигуртай аж. Энэ нэмэгдэх чанар бүхий томоохон шалтгаануудын нэг Б.Эрдэнэ-Солонго билээ. Түүний шүлэг ер бусын гайхамшигтай мэдрэмжээр цэнэглэгдсэн байдаг бөгөөд тэрхүү эгэл бус сэрэхүй нь эрээ цээргүйгээр сэтгэл зүрх, сэрэл мэдрэмжээр минь оролдон нааддаг бөлгөө.

За ингээд та цөөн хэдэн хоромыг зөнд нь орхиж, сэтгэлд тань дараах шүлгүүд юу гэж шивэгнэхийг нь сонсьё.


МЗЭ-ийн шагналт, яруу найрагч Б.Эрдэнэсолонго нь Булган аймгийн Бүрэгхангай суманд төрсөн. УБИС-ийг сэтгүүлч-утга зохиолын ажилтан мэргэжлээр төгссөн тэрээр 1995 оноос эхлэн хэвлэл мэдээллийн салбарт тасралтгүй 15 жил ажиллажээ. Яруу найргийн “Гүзээлзгэний амьдрал”, “Зун шиг” шүлгийн түүврээ тус тус хэвлүүлсэн. Одоо “Долоон буудлын Мона Лиза” шүлгийн түүврээ хэвлэлд бэлдээд байна. Б.Эрдэнэсолонго нь “Зууны мэдээ” сонины орлогч эрхлэгчээр ажилладаг.

Хайр хүртэл...

Жижиг жижиг сэтгэлүүдийг

Зүйж наахаар

Жинхэнэ юм шиг болно.

Хайр хүртэл

Ийм байж болно гэдгийг

Олж мэдээд

Хэн нэгэнд,

Учиргүй их уурсав.


Цаг хугацааны эрвээхэй-1

Цаг хугацааны эрвээхэй

Цамцан дээр суухад

Зун болов.

Өнөөх эрвээхэй

Өдөр өдрөөр өгссөөр

Толгой дээр суухад

Өвөл болов.

Өвөл татсан солонго шиг

Яасан хүйтэн,

Яасан хоосон,

Яасан сайхан харагдана

Цаг хугацаа.


Цаг хугацааны эрвээхэй-2

Би хүүхэд

Намайг хуурах гэсний хэрэггүй

Би хүүхэн

Надтай унтах гэсний хэрэггүй

Би эр хүн

Сайн ярилцаж болох л юм.

Нэг ирэхэд чинь би байхгүй байна.

Нэрийг минь тэнгэрээс уншаарай,

Цаг хугацаа.

* * *

Зараанууд,

Өчигдрийг сануулан

Ширээн дээгүүр гүйлдэхэд

Тэднийг дэрлэж унтсан

Тэвчээрээ гайхна...

Өчигдөртэй,

Нэг эцгийн хүүхдүүд шиг

Тэврэлдэн үнсэлцсэнээ бодохоос

Ой гутна, огиудас хүрнэ.

Зэвүүн,

Заваан зараанууд...



22 August 2010




АЛИСА-тай хамт ГАЙХАМШИГТАЙ


Түүнийг Алиса гэж дууддаг
Тэр урт хөлтэй богино банзалтай
Богино нэртэй урт намтартай
Алиса “гайхамшигтай”

Алиса...
Амандаа хийгээд хүлхмээр
Алиса...
Алган дээрээ бөмбөрүүлмээр
Алиса...
Миний шүдний өвчин
Алиса...
Зүрхэнд шаасан чинжаал

Сэрүүн зүүд
Сэхүүн мөрөөдөл
Мартагдашгүй амт
Миний Алиса “гайхалтай”

Тэр минийх...
Гэнэн охин шиг төрхтэй ч
Тэр бүгдийг хийж чаддаг
Түүнтэй цуг
Гайхшигтай...
Ертөнц
Алиса бүгдийг хийнэ...

Тэвчээр алдагдам
Тачаангуй Алисаг
Үнсэхэд өвдөх шиг
Өвдөлт маань нисмээр болгодог

Хүйснийхээ хажууханд
хатгуулж шархлуулсан
зүрхийг минь шивүүлчихсэн
Харцны нь цаана
аниргүй нам тайван ертөнц нуугдах
Алиса “гайхамшигтай”

Тэр баяртай ч гэж хэлээгүй
Тэгээд нэг л өглөө явчихсан байсан
Түүнд "БИ ХАЙРТАЙ" юм байна
Түүнийг Алиса гэдэг

Тэр урт хөлтэй богино банзалтай
Богино нэртэй урт намтартай
Алиса “гайхамшигтай”
Алиса “гайхалтай”

2010.08.22-нд Сөүл хот

Тийм ээ... Алисатай хамт гайхамшигийг мэдэрмээр... “ЯАГААД ЗААВАЛ ЗААВРЫН ДАГУУ АМЬДРАХ ЁСТОЙ ГЭЖ..? бүл шүлгүүдээс

21 August 2010





Сарнай – III

Оройн болзоондоо би юу авч очихоо мэдэхгүй байна. Чихэр, жимс аль эсвэл чихмэл тоглоом. Арай л биш ээ. Миний дурласан бүсгүйд минь таалагдахгүй бол яах вэ? гэдэг л...

Би цэцэгнээс өөр зүйл авч очих ёстой. Тэрнээс өөр зүйл толгойд минь юу ч алга. Зүрх сэтгэл гэдэг юутай харалган, уяхан.

Миний зүрхийг уртааш нь хоёр хэсэг болгон тасар татасан дурлал одоогоос 5 жилийн өмнө тохиолдсон. Жинхэнэ хайр дурлал гэж тэр л байсан.

Бага байхдаа үзэж байсан нэгэн жүжигт гал улаан сарнайг хайртдаа өгөхийн төлөө хичнээн ихээр зовж шаналж байгаа залуугийн тухай гарсныг санаж байна.

Тэр шаналантай залуу шиг би дурласан. Тэрхүү ганцхан ширхэг гал улаан сарнай түүний ямар ихээр дурлаж хайрласны бэлэгдэл болох байсныг мөн хайр дурлал тийм их агуу зүйл байдгийг би ойлгосон. Хайр дурлалыг тэр жүжгээр төсөөлөн боддог болсон.

Тиймээс би ганцхан ширхэг цусан улаан сарнай авч очоод “ХАЙРТАЙ” гэдгээ хэлж үзсэн. Тэр цэцгийг минь авчихаад намайг авахыг хүсээгүй. Миний бодлоор цэцэгтэй минь хамт намайг тэвэрч авах юм гэж төсөөлсөн. Багадаа үзсэн жүжиг дээрх дурлалт залуу гүнжид дурлаад яаж шаналж байсныг тэгэхэд л сая ойлгох шиг болсон. Хэрэв миний дурлал жүжиг шиг биелэх байсан бол тэр намайг тэвэрч аваад үнсэх байсан.

Тэгэхэд тэр жүжиг анхнаасаа худал байсан. Амьдрал дээр ихэмсэг бардам гүнж эгэл залууд дурладаггүй юм гэдгийг би аль эрт ойлгох ёстой байж. Бас тэр улаан сарнай ч гэсэн хайр дурлалыг илэрхийлж чаддаггүй гэдгийг ойлгох ёстойгоо мэдсэн.

...Орой болзоондоо би цэцэгнээс өөр зүйл л авч очих ёстой.

Харин юу гэдэг л сонин байна.

“Эрх чөлөө – Миний сүүдэр” номноос 2003 он


14 August 2010




Сарнай – II

Миний цонхон дээрх хатсан сарнай аль эрт ихэмсэг бардам төрхөө гээсэн. Дэлбээ нь омголтсон уруул адил. Надад энэ нь илүү таалагддаг юм. Энэ хатсан дэлбээг сэтгэл мэдрэлийн өвчтөн шиг ажиглаж суух таатай. Би яг энэ сарнайн өнгөтэй адил улаан хөшигтэй тайзан дээр хайрын шүлэг уншиж байснаа санаж байна.
Танхим нам гүм байсан. Зүрх минь дурлалдаа халуурчихаад ёолон тарчилж гүйцсэн болоод ч тэр үү би өөрийгөө энэ тайзны нэгээхэн хэсгээр төсөөлсөн.
Тэгтэл хатсан сарнай мэт дүнсгэр хүйтэн өнгөтэй танхим хайр адил хов хоосноор өөдөөс гөлөрч байсан.
Дэндүү хүйтэн, хэрцгий.
Миний сэтгэл тайз шиг уужим, хүсэн тачаадсан, бас бурханлиг.
Гэсэн хэдий ч хайрын шүлэг хоосон танхимаар нэг тарж, зэвхий хүйтэн чулуун хананд ойгоод чихэнд минь цуурай адил сонсогдлоо.
Гүйцээ... ингээд боллоо... бүх зүйлийг шинээр эхлэе.
Хайр улаан өнгөтэй биш юм байна.
Залхаж байна. Хатсан сарнайг хогийн саванд хийчихээд цэцгийн дэлгүүрээс зуун наст аваад харц суух минь.

“Эрх чөлөө – Миний сүүдэр” номноос 2003 он

07 August 2010








Сарнай – I

Миний хүү сарнайг үнэрлэж болдоггүй юм.
Үнэрлэвэл хурдан үхчихдэг юм. Усанд хийж тавь...
Зохиогч...

Яг миний бүтэлгүй дурлалыг санагдуулах чинь. Анхны болзоонд очихдоо авч очиж байсан час улаан сарнай дахиад л гарт минь байна.
Дэндүү ихэмсэг гоо үзэсгэлэнг би үзэн яддаг. Яагаад ч юм би хэзээ ч хүрч, тэмтэрч боломгүй бас зурж, зүйрлэж чадашгүй ихэмсэг бардам, гоо үзэсгэлэнг хүлээн зөвшөөрч чаддаггүй, сураа ч үгүй. Миний бодит орчинг төсөөлөх төсөөлөлөөс давсан зүйлийг би үгүйсгэдэг.
Нэгэнтээ намайг гундааж орхисон энэ цэцгэнд дургүй. Магадгүй миний чин сэтгэлээсээ хайрлаж дурлаж явсан охины хуриман дээр ахан дүүс, найз нөхөд ойр тойрныхон нь цуглахдаа бүгд ийм цэцэг барьж очицгооно гэж бодохлоор үзэн ядмаар. Зөвхөн тархинд минь бугшсаар байдаг хэрцгий зан авир маань энэ цэцгийг харахлаар сэдрэх шиг болдог.
Цусанд согтсон ирвэс адил баглаатай цэцгийг үнэрлэж суух сайхан. Үзэн ядалт, хэрцгий авир минь биелэх мэт би сарнай үнэрлэж сууна.
Хэзээ нэгтээ хэн нэгэнд гомдсон гомдол минь тайлагд...

"Эрх чөлөө - Миний сүүдэр" номноос 2003 он