Pages

05 December 2010


Ханан дахь чиний зураг
Хамгийн уйтгартай
Намар цаг...

Нэг ийм хэдэн шүлэг миний танил бүсгүй надад цахим шуудангаар явуулсан юм. Танхилхан танил маань зөвхөн өөрөө өөртөө зориулж шүлэг бичдэг өөр нэг найз бүсгүйнхээ шүлгээс надад явуулж буй нь энэ. Хэрхэн ямар замаар манай танхилхан бүсгүй маань найзынхаа шүлгийг олж авсан тэгээд хэдий хэрийн цаг хугацаанд хичнээн хүнд энэ эрхэм “нууц” шүлгүүдийн нууцийн мөн чанар алдагдаж надад ирсэн юм бүү мэд. Ямартаа ч эрхэмсэг бүсгүйчүүдийн нэг нь тэрлэж нөгөө нь “нууц”-ийн утгыг нь алдагдуулсан шүлгүүдийг ичгүүр сонжуургүйгээр би цөөн хэдэн блог сонирхогчиддоо дэлгэн үзүүлж байнам.

Гуниг минь
Гундсан уруулын будаг минь
Гандсан сэтгэлийн гоёл минь

Хөөрхөн байгаа биз...

Уг шүлгүүдийг тэрлэсэн бүсгүйн зүрх сэтгэлийн дуудлагыг эс тооцвол тэрээр сэтгүүл зүй, утга зохиолтой ямар ч холбоогүй гэдгийг нь би мэдэх юм. Шүлгийн эзэн эгэл дарууханаар яруу найрагт дурлагч хэмээн өөрийгөө тодорхойлох нэгэн бий. Би мэдэх юм.

Дурлахсан,уйлахсан
Дурлаад жаахан охин шиг л
Тэнэглэхсэн...

Утга зохиол сонирхогч, уншигчид маань ийм гайхалтай мэдрэмжтэй өндөр түвшиний уншигчид байж гэмээн монголын утга зохиол хөгжихийн нэг үндэс бөгөөд үзэг цаас холбогч биднээс өөрсдийн уран бүтээлдээ илүү их анхаарал хандуулах цаг болсныг өгүүлнэ.
Би хувьдаа боддог юм. Тэгээд энэхүү бодлоо нэг бус удаа үеийнхээ яруу найрагчдад “Нисванис”-ийн Энх-Амгалан, “Night Train”-ны Цэцэнбилэг, “Татар”-ын Заяа гурваас манай зарим нэг яруу найрагчид маань суралцах хэрэгтэй гээд хэлж байсан санагдана . За ингээд эрхэм уншигч та бүгд өөрсдийнхөөрөө таалан соёрхоно уу...

Яагаад зөвхөн ганцаараа
Ярилцах ч үгүй ганцаараа
Зовохыг гунихыг хүсээд байна вэ?
Яагаад зөвхөн ганцаараа
Уйлахыг уйтгарлахыг хүсээд байна вэ?
Үргэлж зүрхийг минь
Үймүүлж орхидог бороо
Өнөөдөр яагаад орохгүй байна вэ?
Яагаад зөвхөн Өглөө манддаг нарыг
Үдэш харах дуртай байна вэ?

БОРОО ОРОХОД

Бороо ороход би намуухан гуниглаж
Болзоонд хэн нэгнийг урьмаар болдог.
Нэвт норсон гэрэлт мододын дундуур алхалж
Нэг л сайхан үнсэлцмээр санагддаг.
Бороо ороход би аниргүйхэн хөглөгдөж
Болор дуслуудаар нь сэтгэлээ аргаддаг.
Зүрхний гүнд эгшиглэсэн уянгатайгаа
Зүгээр л энэ орчлонд үүрд үлдмээр санагддаг.
Бороо ороход би эмзэгхэн уйтгарлаж
Бусдын өмнөөс уйлмаар л болдог
Бодлогширсон бүрхэг тэнгэрийн дор
Болзоондоо чимээгүйхэн зогсмоор л санагддаг
Бороо ороход...
2010.6.07 Даваа гариг

Намар -1
Намрын тухай, чиний тухай бодмооргүй
Навчсан дээгүүр бүр ч алхмааргүй байна
Дуулаад л энэ намрыг туулчихмаар
Дурлалтай даруйхан учирмаар байна.
Хатаж гандсан навчсанд харуусмааргүй
Хайрын дүүжин гүүрэн дээр амьдармаар байна.
Уйтгартай хүйтэн бороонд зүрхээ жиндүүлмээргүй
Уруулын халуун энхрийлэлд дулаацмаар байна.
Шувуудын дуун,навчсын совинг мэдэрмээргүй
Шуурга шиг л энэ намрыг дайраад өнгөрмөөр байна
Ийм их уйтгар тээсэн намартай
Эгч дүүс шиг дотносмооргүй байна.
2010 09.01 Лхагва гариг

Би ямар ч засвар оруулалгүйгээр уг эхээр нь бүх шүлгүүдийг нь оруулав.