.
.
.
.

Цаг хугацааны төсөөллөө алдах үед
Бие минь одож, сүүдэр минь үлдээд
Бурхад болоод албин чөтгөрийн амсаагүй эрх чөлөөг эдэлж
Би бодол болон хувирна...

Хэн нэгэн намайг эргэн дурсаж
Хэлбэр дүрс, ухамсарыг минь
Харандаа шугам бариад зурж эхэлбэл
Өндөр, өргөн, урт гурвын дунд би ирнэ

Бүхэл ухамсар маань бутархайд шилжиж
Бяцхан хүүхдийн маань аньсганд нулимс хурах үед
Бодол санаа минь орчлонгийн эхлэлээс төгсгөл хүртэл
Хөнгөн хөгжмийн аяс аятай тархан нэвчинэ...

2000 он
“Эрх чөлөө – Миний сүүдэр” номноос

Энэхүү шүлгийг одоогоос 10 жилийн өмнө бичжээ. Би утга зохиол судлаач шүүмжлэгч биш хэдий ч өөрөө энэ мэт хэдэн шүлгээ кубизмын чиг хандлагыг илэрхийлэх болов уу гэж боддог юм. Залуугийн юм даа.